Eind 1843 scheepte Vieuxtemps in richting New York. Gedurende een half jaar doorkruiste hij Noord-Amerika en Mexico om zich daar kenbaar te maken. Hij werd echter te klassiek bevonden en de reis werd een teleurstelling. Het Amerikaanse publiek kon slechts bekoord worden met populaire deuntjes zoals zijn Yankee Doodle-variaties in Souvenir d'Amérique opus 17.

In het gezelschap van de Duitse pianist Sigismond Thalberg ondernam hij in 1857 een nieuwe reis naar de Verenigde Staten. Grote namen zoals de Zweedse zangeres Jenny Lind en de Noorse violist Ole Bull waren hem deze keer voorgegaan en er was een duidelijke verandering te merken in de appreciatie. De reis was bovenal zeer lucratief, op drie maanden tijd speelden ze 75 concerten!

In 1870 namen de spanningen in Europa toe en leek een oorlog onafwendbaar. Vieuxtemps ging dan ook graag in op het aanbod van zijn impresario Maurice Strakosch om definitief het Amerikaanse publiek voor zich te winnen.  180 concerten stonden op het programma en het langverhoopte succes werd eindelijk gehaald.

[…] Nu ziet hij er ouder uit, maar speelt jonger, met meer vuur en vanuit een dieper gevoel dan voorheen. Je zou de hele nacht lang kunnen luisteren naar zijn pure klanken en uitstekende fraseringen en kijken naar zijn gracieuze boogtechniek […].

Dwight’s journal of music, 19 november 1870