Dankzij de steun van Koning Leopold I van België kon Henry Vieuxtemps in 1833 een reis naar Duitsland maken. Deze tournee was van cruciaal belang voor zijn verdere carrière als virtuoos, mede dankzij de vele ontmoetingen en de lovende artikels, onder andere door Schumann in Leipzig.

Zijn eerste halte was Frankfurt waar hij de Duitse vioolvirtuoos en componist Ludwig Spohr voor de eerste maal hoorde. Hij woonde een uitvoering van Fidelio van Beethoven bij en was enorm onder de indruk van dit meesterwerk. In Stuttgart maakte hij kennis met de violist Bernhard Molique en ontmoette hij er ook de pianiste Joséphine Eder, zijn toekomstige vrouw.

Het hoogtepunt van zijn tournee beleefde Vieuxtemps in Wenen. Hij werd opgenomen in de entourage van Dominik Artaria, de uitgever en naaste kennis van Beethoven en werd voorgesteld aan de violist-componist Mayseder en de Belgische baron Edouard de Lannoy, medeoprichter van de Weense Concerts Spirituels.

Zijn bewondering voor Beethoven werd nog groter en op vraag van baron de Lannoy bracht hij het Vioolconcerto in D majeur tijdens het Concert Spirituel op 16 maart 1834 en dit na slechts twee weken studeren. Sinds de dood van Beethoven in 1827 stond dit magistrale concerto voor de eerste keer terug op het programma. De uitvoering door de veertienjarige Vieuxtemps werd een overweldigend succes.

Ik wil u bedanken voor de originele, nieuwe maar toch klassieke wijze waarop u het vioolconcerto van Beethoven hebt uitgevoerd op het Concert Spirituel van gisteren. U hebt de geest van dit werk, een meesterwerk van een van onze grootste componisten, wonderwel weergegeven. De kwaliteit van de klank waarmee u het cantabile speelde, de ziel die u in de uitvoering van het andante legde, de precisie en de kracht waarmee u de moeilijke passages uitvoerde, die zo frequent zijn in deze werken, geven stuk voor stuk blijk van uw uitzonderlijke talent […].

Baron Edouard de Lannoy, aan Henry Vieuxtemps - Wenen,  17 maart 1834