Het œuvre van Henry Vieuxtemps bestaat uit bijna honderd werken waarvan ruim tachtig composities voor viool bestemd zijn. Meerdere van de zeven vioolconcerto’s maken deel uit van het repertoire van de grootste violisten en betekenen een verrijking voor het genre. Dankzij de Koning Boudewijnstichting bewaart de Koninklijke Bibliotheek voortaan de autografische handschriften van het eerste en vijfde concerto alsook een handgeschreven kopie met autografische aantekeningen van het vierde concerto. Deze bronnen bieden verscheidene onderzoeksmogelijkheden, zoals een vergelijkende studie met de uitgegeven versies.

In zijn eerste concerto in E majeur opus 10 verzet Vieuxtemps zich duidelijk tegen de trend waarbij virtuositeit het haalt boven muzikaliteit. Dankzij de grote expressiviteit en het symfonische karakter van zijn werk, geïnspireerd door Beethoven, onderscheidde hij zich van zowel de Italianen Paganini en Locatelli als van de Franse school van Viotti en Rode.

Het vierde Vioolconcerto in d mineur opus 31 is net als zijn opvolger opgenomen in het grote vioolrepertoire. De componist neemt afstand van de traditie door het concerto op te bouwen uit vier bewegingen in plaats van drie. Hij brengt tevens vernieuwing op vlak van de orkestratie waarbij het evenwichtige samenspel tussen de solist en het orkest een prominente rol krijgt.

Het vijfde Vioolconcerto in a mineur opus 37 werd geschreven als opgelegd werk voor het concours van de vervolmakingsklas van het Brussels Conservatorium, in opdracht van Hubert Léonard. Dit eendelige concerto wordt ook wel Le Grétry genoemd omwille van een verwijzing naar de opera Lucile van de Luikse componist André-Ernest-Modeste Grétry; met name het thema uit de tweede beweging (Adagio) is gebaseerd op het kwartet “Où peut-on être mieux qu’au sein de sa famille?”. Henryk Wieniawski adoreerde dit werk en heeft dit in de laatste tien jaar van zijn leven regelmatig uitgevoerd.

De collectie van de Koning Boudewijnstichting omvat eveneens de autografische handschriften voor orkest van werken die werden uitgegeven voor viool en piano, in het bijzonder de Trois morceaux de salon opus 32 en Bouquet américain opus 33. Dit betekent dat het misschien gaat om originele versies die, vanuit commerciële overwegingen, voor een gereduceerde bezetting zijn gepubliceerd. De verzameling onthult ook het handschrift van Duo sur les Huguenots, door Vieuxtemps en Adrien-François Servais op papier gezet in een versie voor pianosextet maar uitgegeven voor viool en cello.