Henry Vieuxtemps maakte kennis met de viool en haar beginselen dankzij zijn vader Jean-François. Op vierjarige leeftijd werd zijn talent ontdekt door Henry Genin en dankzij zijn steun kon hij lessen krijgen van de Vervierse viooldocent Léonard-Joseph Lecloux. Hij boekte snel vooruitgang en zijn repertoire breidde uit met studies van Rode, Kreutzer en Baillot.

In 1827 debuteerde Vieuxtemps in het Grand Théâtre van Verviers en de Société Grétry te Luik. De lovende woorden werden niet gespaard.

De kracht en de sierlijkheid van zijn boog, de juistheid van zijn spel, de soepelheid van zijn vingers, de helderheid van zijn uitvoering […]

Mathieu Laensbergh, 30 november 1827, Journal de Liège

Dit succes proefde naar meer en dankzij zijn mecenas maakte hij tijdens de winter van 1827-1828 een kleine tournee door België en Nederland. In Amsterdam ontmoette Vieuxtemps Charles de Bériot.

De Leuvense vioolvirtuoos was onder de indruk van dit jonge talent en bood meteen aan zijn verdere vioolopleiding op zich te nemen. De familie Vieuxtemps verhuisde naar de Koolstraat te Brussel waarna Henry dagelijks enkele uren doorbracht bij zijn meester. Muzikaal ging er een nieuwe wereld open met concerti van Viotti en Rode.

In 1829 introduceerde Charles de Bériot zijn pupil aan het Parijse publiek in het Théâtre des Italiens. Onder het publiek bevonden zich grote namen waaronder de operasterren La Malibran, levensgezellin van de Bériot, en La Sontag die dit uitzonderlijke talent enthousiast onthaalden. Ook de Belgische musicoloog François-Joseph Fétis hoorde Vieuxtemps in Parijs voor de eerste maal.   

Bij afwezigheid van de Bériot nam La Malibran zijn taak over. In 1831 verhuisden ze naar Italië en kwam er een onverwacht einde aan de lessen, tot grote ongerustheid van vader Vieuxtemps. De viooldocent was echter overtuigd dat hij de elfjarige Vieuxtemps niets meer te leren had.